تنبور از کهن‌ترین سازهای زهی است ، این ساز اولین سازی می‌باشد که دسته‌ای بلند به همراه کاسه و وتر داشته ‌است و در کتب و رسالات زیادی درباره این مورد سخن گفته‌ شده است. کتاب دیکشنری گراو که در زمینه‌ سازشناسی می‌باشد ، قدمت این ساز را پنج تا شش هزار سال رقم زده و بر اساس ۳ مجسمه یافت شده در خرابه‌های شوش ، تنبور دارای تاریخچه‌ ای در حدود ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد است. تنبور در انواع کاسه های گلابی شکل در ایران رایج است و این ساز پس از اینکه در سوریه ساخته ‌شد ، از طریق ترکیه و یونان به باختر رفته و به صورت کاسه بیضی شکل وارد مصر شده ‌است. تنبور محمدی کاسه یک تکه یک ساز خوش صدا با کیفیت ساخت بالایی میباشد که مناسب برای افراد نیمه حرفه ای و حرفه ای میباشد. تنبور در گذشته ساز نوازندگان ایرانیان به حساب می آمد. امروزه تنبور در سراسر ایران رایج است ، اما خواستگاه اصلی این ساز استان‌های کرمانشاه و کردستان و نواحی شمالی لرستان است. این ساز در این مناطق با نام‌های مختلفی از جمله ، تَمیُرَه ، تَمیرَه ، تموره و تمور شناخته می‌شود. این ساز شامل قسمت های مختلفی شامل ، کاسه ، دسته ، صفحه ، دستان ، خرک ، سیم گیر ، گوشی ، شیطانک و سیم ها میباشد. مشخصات تنبور محمدی کاسه یک تکه کاسه این ساز به صورت یک تکه ساخته شده و از جنس چوب توت میباشد. چوب توت به دلیل صدادهی و ارتعاش مناسب و مقاومت بالا در برابر هوای مرطوب و تغییر شکل نیز از مناسب ترین چوب ها برای ساخت ساز میباشد. جنس دسته از چوب گردو است. چوب گردو موجب جلوگیری از تاب برداشتن دسته در اثر نواختن زیاد میشود.