انواع سیم مورد استفاده در ویولن عبارت اند از سیم‌های زه 

زه: سیم زه از رشته‌های بلند شسته شده، ساییده شده و عاری از جرم، پرز و مژکهای سطحی، که با هنر خاصی در کشش بالا، در ضخامت‌های بسیار دقیق تابیده و (کار دست) ساخته می‌شد. سیم‌های زه در میزانهای کشش مختلف نیز تولید می‌شوند. این سیم‌ها ویژگی صدایی و قابلیت اجرایی ستودنی و خاص خود را دارند و با وجود فراگیر شدن نسل جدید سیم‌های مدرن (مرکب مصنوعی و تمام فلزی) طرفداران خود را دارند و در میان نوازندگان حرفه‌ای همچنان محبوب هستند.وصف شخصیت، جنس صدایی و پاسخ سیم‌ها به واسطه صفت‌ها و اصطلاحات توصیفی بیان می‌شود و به گونه‌ای دریافت شخصی است. با این وجود برخی خواص صدایی سیم زه عبارت اند از: صدای پر طنین، نافذ، صادق و گرم با فرکانس‌های فرعی ساده (simple overtones)، پاسخ دهی محدودتر و کشش بالاتر (نسبت به سیم‌های مرکب مصنوعی). در اجرای اصیل آثار باروک معمولاً از سیم زه (و همچنین ویولن باروک) استفاده می‌شود. از مشکلات سیم‌های زه می‌توان به مواردی مختصر اشاره کرد: سیم زه نو برای دست یابی به کوک ثابت، به زمان زیادی نیاز دارد. در اثر تغییر دما یا رطوبت هوای محیط واکنش سریع دارد، که نتیجه آن نوسان دایمی در کوک ساز است.
این سیم‌ها از روده (بافت بیولوژیکی) تشکیل شده‌اند و با گذر زمان رطوبت و چربی طبیعی موجود در خود را رفته رفته از دست می‌دهد؛ که بایستی این فقدان را با روغن مخصوص سیم‌های زه جبران کرد. امروزه در سیم‌های بم‌تر، روی روده سیم فلزی نازکی می‌پیچند و در سیم‌های زیرتر از مفتول فلزی تنها استفاده می‌شود
فلزی: سیم های فلزی به دلیل عمر طولانی و صدای خوب امروزه مورد توجه قرار دارند و دوام آن موجب شده است بسیاری از هنرجوها از این نوع سیم استفاده کنند.

سفتی این نوع سیم ها می تواند برای نوازنده اذیت کننده باشد و همچنین نسبت به سیم های زهی یا سیم های فلزی با هسته کامپوزیتی که دارای مغزی زهی و روکش فلزی هستند کیفیت صدای کمتری هستند
مرکب مصنوعی: در ساخت این نوع سیم ها از مواد مصنوعی و پلیمری استفاده می شود که قابلیت کوک پذیری و نگه داشتن کوک خیلی خوبی دارند و صدای پرحجمی تولید می کنند اما در مقابل سیم های دیگر کیفیت کم تری دارند.