ترومپت يه ساز برنجيه كه از دو بار خم شدن دايره‌وار لوله (تنه) اصلی به وجود اومده. مثل همه‌ی سازهای برنجی با دميدن هوا توليد صدا می‌كنه. دميدن هوا از طريق لب‌های بسته، صدای وزوزی توی قطعه‌ی دهانی توليد می‌شه و شروع می‌كنه با يه موج ويبراسيون مداومی توی هوای داخل تنه‌ی اصلی ترومپت ايجاد می‌كنه. نوازنده می‌تونه با تغيير توی مقداری كه لب‌هاش باز هستن و ميزان كشش، زير و بمی و نتی كه مي‌خواد اجرا كنه رو انتخاب كنه.

قطعه‌ی‌دهانی يه لبه‌ی دايره‌ای داره كه محيط مناسبی رو برای ويبراسيون لب‌ها فراهم می‌كنه. دقيقا پشت اين لبه، فنجان (Cup) قرار داره كه هوا رو به يه دهانه‌ی خيلي كوچك‌تر هدايت می‌كنه تا متراكم‌تر بشه و برای قطر لوله‌ی ترومپت مناسب باشه. ابعاد اين قطعات مخالف از قطعه‌ی دهانی، روی ميزان صدا، كيفيت صدا، راحتی نوازنده و آسون بودن نوازندگی تاثير می‌ذاره.

ترومپت‌های امروزی، سه تا (به ندرت چهار تا) دريچه‌ی پيستون دارن كه با فشار دادن كليد هر كدوم، اون دريچه باعث افزايش طول لوله‌ی اصلی می‌شه و اين باعث می‌شه كه بتونه صدای زيرتری توليد كنه. دريچه‌ی اول می‌تونه صدا رو يك پرده زيرتر كنه و دريچه‌ی دوم، نيم پرده و دريچه‌ی سوم هم صدا رو يك و نيم پرده زيرتر می‌كنه. دريچه‌ی چهارم هم توی بعضی ترومپت‌ها مثل ترومپت‌های پيكولو (piccolo trumpets) وجود داره كه صدا  رو به اندازه‌ی يك چهارم كامل يعنی  پنج نيم پرده (دو و نيم پرده) زيرتر می‌كنه.

ترومپت پيكولو ياماها سری YTR-6810S با چهار دريچه با كوك لا و سی بمل توليد می‌شه.

استفاده از اين دريچه‌ها ي به صورت تكی و يا تركيب اون‌ها با هم باعث می‌شه كه ساز كاملا كروماتيك باشه و بهش اين اجازه رو می‌ده كه تمام دوازده پيچ موسيقی كلاسيك رو اجرا كنه. صدای ترومپت با استفاده از اسلايد می‌تونه زير يا بم بشه. با كشيدن اسلايد به سمت داخل، صدا زير می‌شه و با كشيدنش به سمت بيرون، صدای ساز  بم می‌شه.

برای حل كردن مشكلی كه برای لحن صدای ساز به وجود می‌آيد و استفاده‌ی كمتر از اسلايد، رِنولد شيلكه (Renold Schilke) يه نوع ترومپت رو طراحی كرد كه به اون‌ها tuning-bell trumpet گفته می‌شه.

ترومپت سفارشی طراحی شيلكه مدل Scilke E3-4 – با چهار تا دريچه

 tuning-bell trumpet

وقتی كه نوازنده ترومپت رو روی لب هاش قرار می‌ده، ترومپت تبديل به يه لوله‌ی بسته می‌شه و برای همين به طور طبيعی فقط هر نتی از سری هارمونيك رو می تونه اجرا كنه. شكل بِل (Bell) صداهای از دست رفته رو قابل شنيدن می‌كنه. اكثر نت‌های اين سری كمی از كوك خارج هستن. اما توی ترومپت‌های مدرن مكانيسم اسلايد برای دريچه‌های اول و سوم وجود داره و نوازنده با استفاده از اون می‌تونه اين اشكال رو جبران كنه.

انواع ترومپت:

ترومپت استاندارد: معمول‌ترين نوع ترومپت، ترومپت سی بمله (B♭) اما نمونه‌های لا، دو، رِ، مي بمل، مي، فا و سل هم وجود داره. استفاده از ترومپت دو بیشتر توي ارکستر هاي امريكا رايجه كه اون رو در كنار ترومپت‌های سی بمل استفاده می‌كنن. نوازنده‌های اركستر به انتقالی بودن ترومپت عادت كردن و انتقال موسيقی برای اون‌ها كار سختی نيست و اغلب قطعه‌ای كه برای ترومپت‌های لا، رِ، می و نمونه های ديگه نوشته شده رو با ترومپت سی بمل يا دو اجرا می‌كنن.

ترومپت پيكولو: به كوچك‌ترين نمونه‌های ترومپت، ترومپت پيكولو گفته می‌شه و معمول‌ترين ترومپت‌های پيكولو با كوك‌های لا و سی بمل ساخته می‌شن. تنه‌ی اصلی ترومپت پيكولو سی بمل نصف ترومپت سی بمل استاندارده. ترومپت پيكولو هم توی مدل‌های سل، فا و دو هم توليد می‌شه اما استفاده از اونا خيلی معمول نيست. خيلی از نوازنده‌ها از قطعه‌ی دهانی كوچك‌تری برای ترومپت پيكولو استفاده می‌كنن كه تكنيك متفاوتی نسبت به ترومپت سی بمل استاندارد، برای توليد صدا احتياج داره. توی ترومپت پيكولو ممكنه كشش نت‌ها كم‌تر بشه. تقريبا همه‌ی ترومپت‌های پيكولو برخلاف سه دريچه‌ی معمول، چهار تا دريچه دارن. دريچه‌ی چهارم برای كمك به اجرای نت‌های بم‌تره. موريس آندره (Maurice André)، هاكان هاردنبرگر (Håkan Hardenberger)، ديويد ميسون (David Mason) و وينتون مارساليس (Wynton Marsalis) از جمله نوازنده‌های معروف ترومپت‌ هستن كه به خاطر نواختن ترومپت پيكولو هم شناخته می‌شن.

ترومپت سوپرانو: ترومپت‌های كليد سل به عنوان ترومپت سوپرانو يا سوپرانو بوگل (soprano bugle – بيوگل يه نوع شيپور نظاميه و چون اين مدل ترومپت از روی اون برداشته شده؛ با اين اسم هم شناخته می‌شه) شناخته می‌شن. ترومپت‌های سوپرانو در هر دو مدل، هم با كليدهای روتاری و هم با دريچه‌های پيستون توليد می‌شن.

ترومپت سوپرانو (soprano bugle)

ترومپت باس: ترومپت باس رو معمولا نوازنده‌ی ترومبون (trombone) می‌نوازه (چون پيچ يكسانی دارن.) ترومپت باس با قطعه‌ی دهانی لق‌تر ترومبون نواخته می‌شه. معمول‌ترين كليد برای ترومپت‌های باس، كليد دو و سی بمله كه هر دوی اون‌ها ساز انتقالی محسوب می‌شن. برای كوك دو يك اكتاو و برای كوك سی بمل به اندازه‌ی يك فاصله‌ی نهم بزرگ؛ بم‌تر هستن.